دانلود پایان نامه ارشد شیمی : کاهش اثرات منفی کادمیوم در شکمبه با استفاده از روی و بنتونیت سدیم

عنوان پایان نامه :

کاهش اثرات منفی کادمیوم در شکمبه با استفاده از روی و بنتونیت سدیم

یک صفحه از متن پایان نامه فقط برای نمونه :

متابولیسم کادمیوم

۲-۲-۱ جذب

کادمیوم در مقایسه با کاتیونهای دو ظرفیتی مشابه مانند روی و آهن، جذب رودهای نسبتاً کمی دارد. جذب کادمیوم در مقدار آزمایشگاهی آن برای موشها در حدود ۱-۲ درصد، میمونها ۵/۰-۳ درصد، بزها ۲ درصد، خوکها ۵ درصد، گوسفند ۵ درصد و گاوها ۱۶ درصد است (آژانس مواد سمی و ثبت بیماری[۱]، ۱۹۹۹). کادمیوم به طور عمده در دئودنوم و قسمت ابتدایی ژئوژنوم جذب میشود. سلولهای خاصی برای انتقال کادمیوم شناسایی نشدهاند و به نظر میرسد جذب ناخواسته از طریق مواد مغذی ضروری مانند آهن، روی، منگنز و سیستئین راه انتقال حد واسط کادمیوم به سلولهای لبه مسواکی روده باشد (زالوپس و احمد[۲]، ۲۰۰۳). برای مثال کادمیوم میتواند بوسیله انتقال دهنده فلز دو ظرفیتی-۱[۳] جذب شود، که به صورت طبیعی واسط جذب آهن در جیره غذایی است. کادمیوم باند شده به پپتیدها و پروتئینها میتواند بوسیله آندوسیتوز وارد انتروسایت شود. مقدار جذب کادمیوم در روده بستگی به سطح آن دارد به طوریکه در سطوح بالا به صورت مؤثرتری جذب میشود (ماتسونو[۴] و همکاران، ۱۹۹۱). سطوح بالای کادمیوم اتصالات محکم بین انتروسیتهای رودهای را از بین برده و عملکرد اپیتلیال را دچار اختلال میکند. جیرههای حاوی سطوح بالای کلسیم، کروم، منیزیم یا روی جذب کادمیوم را کاهش میدهند (فولکس[۵]، ۱۹۸۵). محل اصلی جذب کادمیوم در بخش ابتدایی روده کوچک است هرچند از بعضی قسمتهای دستگاه گوارش مخصوصاً در حضور نمکهای صفراوی میتواند جذب شود، این عنصر در محل جذب خود میتواند به میکروویلیهای روده آسیب بزند و باعث اختلال در جذب برخی از عناصر شود (پیگمان[۶] و همکاران، ۱۹۹۷). انتقال کادمیوم به درون سلولهای مخاطی[۷] روده کوچک احتمالاً اولین مرحله جذب است اما ممکن است این جذب به وسیله لیگاندهای با وزن مولکولی پایین مخصوصاً متالوتیونین انجام شود. معمولا انتقال کادمیوم از سلولهای مخاطی روده به جریان خون نسبت به عناصر ضروری کمتر میباشد (فوکس[۸] و همکاران، ۱۹۸۴). والبرگ[۹] و همکاران (۱۹۷۷)، گزارش نمودند که ۳۰ درصد از کادمیوم مصرفی به وسیله سلولهای مخاطی روده جذب میشود اما فقط حدود ۱ درصد آن از طریق سلولهای مخاطی به غشای سلولی آنها متصل میشود و به دنبال پوست اندازی[۱۰] این سلولها دوباره به درون دستگاه گوارش برمیگردد. به طور کلی جذب کادمیوم در مقایسه با کاتیونهای دو ظرفیتی از قبیل آهن و روی پایینتر بوده و تقریباً حدود ۱ تا ۵ درصد در اغلب گونهها میباشد و در گاو این مقدار تا ۱۶ درصد بسته به مقدار کادمیوم جیره گزارش شده است (کلاسینگ، ۲۰۰۵).

۲-۲-۲عوامل موثر بر جذب کادمیوم