۱-۳- توسعه کاتالیزورهای فیلیپس
با وجود پیشرفتهای چشمگیری که تاکنون در زمینه توسعه کاتالیزورهای فیلیپس حاصل شده است، اما همچنان تحقیقات گسترده در اشل آزمایشگاهی ادامه دارد. میتوان گفت از اوایل دهه ۱۹۷۰ بررسیهای بسیار گستردهای بر روی بهینهسازی این کاتالیزورها انجام گرفته است، که حاصل آن انتشار صدها مقاله و Patent در مجلات علمی مختلف میباشد.
در سال ۱۹۷۱، Hogan و همکارش [۳۱] تولید بستر جدیدی را جهت نشاندن ترکیب کرومدار گزارش کردند. این بستر جدید که یک ترکیب تیتانیمدار بود، موجب افزایش اندیس ذوب در محصول پلیمری حاصل میگردید. در سال ۱۹۸۲، McDaniel و همکارش [۳۲] نوعی از کاتالیزور فیلیپس را تولید کردند که در آن ترکیب کرومدار بر روی بستری از آلومینیم فسفات بازی نشانده شده و یک ترکیب حاوی بور بعنوان کوکاتالیست به آن افزوده شده بود. کاتالیزور مزبور، محصولی را تولید میکرد که به لحاظ کنترل جرم مولکولی در برابر معرفهای مربوطه نظیر هیدروژن به خوبی عمل میکرد. یک سال بعد، این گروه تحقیقاتی گزارشی را منتشر کردند [۳۳] که در آن غلظت آلومینیم فسفات در بستر کاتالیزور کاهش یافته و از یک ترکیب ارگانومتالیک بعنوان کوکاتالیست استفاده گردیده بود. کاتالیزور جدید علاوه بر پاسخدهی مناسب به اثر هیدروژن، محصولاتی با اندیس ذوب متنوع تولید میکرد.
علاوه بر بهینهسازی محصولات پلیمری تولید شده، تحقیقات بسیار زیادی نیز بر روی راندمان تولید محصول در این سیستم کاتالیستی انجام گرفته است. در سال ۱۹۹۱، Kral و همکارانش [۳۴] کاتالیزوری را تولید کردند که در آن علاوه بر تریاکسید کروم، گروههای سیلیل کرومات هم وجود داشت. کاتالیزور اخیر، قابلیت تولید بسیار بالایی را نسبت به سیستمهای کاتالیستی پیش از خود نشان میداد. در ادامه، در سال ۱۹۹۴ Evertz و همکارانش [۳۵] نسل جدیدی از کاتالیزور فیلیپس را معرفی کردند که در آن بستر اصلی کاتالیزور، ژل آلومینیم سیلیکات اصلاح شده با فلوئوراید بوده که در دماهای بالا تحت اکسیداسیون قرار گرفته بود. این کاتالیزور علاوه بر فعالیت بسیار زیاد، محصولاتی با جرم مولکولی بسیار بالا تولید میکرد.
پس از آن در سال ۱۹۹۵، Mueller و همکارانش [۳۶] گزارش کردند که کاتالیزوری را با بستری از سیلیکون آلومینیم فسفات با فرمولاسیون جدید کشف کردهاند که فعالیت بسیار بالایی داشته و جهت هموپلیمریزاسیون و کوپلیمریزاسیون اتیلن بسیار مناسب است. در سال ۲۰۰۰، Rohde [37] با کاهش دادن برخی از انواع کاتالیزورهای فیلیپس در حضور ترکیبات آلی حاوی پیوندهای دوگانه و همچنین استفاده از یک ترکیب ارگانومتالیک، به سیستمی دست یافت که جهت پلیمریزاسیون اتیلن بسیار مناسب بود.
تحقیقات و اکتشافات یاد شده، همگی از یک نظر مشترک هستند، و آن هتروژن بودن سیستم کاتالیستی است. امروزه تحقیقاتی نیز در زمینه تولید کاتالیزورهای هموژن فیلیپس در حال انجام است، که از آن جمله میتوان به گزارش Theopold و همکارانش [۳۸] در سال ۲۰۰۵ اشاره کرد. این گروه موفق شدند با سنتز کمپلکسهای کروم از طریق کئوردینه کردن لیگندهای نیتروژندار، نوع جدیدی از کاتالیزور فیلیپس را بصورت هموژن سنتز کنند که دستاورد مهمی در توسعه و بهبود این سیستم کاتالیستی محسوب میشود.
پس از ارائه توضیحاتی در رابطه با پلیاتیلن و تاریخچه آن و همچنین سیستمهای کاتالیستی مختلف بالاخص سیستم فیلیپس که مد نظر این پروژه تحقیقاتی است، در ادامه به شرح مختصری در ارتباط با برخی از روشهای متداول آنالیز محصولات پلیمری پرداخته شده است، که از نظر میگذرد.
پلیمریزاسیون اتیلن با کاتالیزوری بر مبنای کروم و بررسی برخی از پارامترهای مؤثر در پلیمریزاسیون